تاثیر برندینگ کارفرما بر تلاش داوطلبانه کارکنان با میانجی‌گری تعلق خاطر و انتظارات کارکنان

زمینه: این پژوهش با محوریت مدیریت منابع انسانی و در زمینه جذب و نگهداشت کارکنان در سازمان تامین اجتماعی صورت گرفت. هدف: هدف اصلی بررسی تاثیرگذاری متغیر برندینگ کارفرما بر متغیر تعلق خاطر کارکنان، تلاش داوطلبانه و انتظارات کارکنان بود. روش‌ها: تعداد 162 پرسشنامه در بین جمعیت آماری پژوهش توزیع گردید. روش تحقیق از نوع پیمایشی و همبستگی بود که با استفاده از پرسشنامه‌ای مشتمل بر چهار متغیر برندینگ کارفرما، تعلق خاطر کارکنان، تلاش داوطلبانه و انتظارات کارکنان صورت گرفت. ضمناً روایی پرسشنامه موصوف از نوع محتوایی و اعتبار آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ عدد 774/0 گزارش گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین تمامی متغیرهای پژوهش رابطه‌ معنی‌دار و مثبتی وجود دارد. برندینگ کارفرما توانست حدود 26 درصد از کل واریانس تعلق خاطر کارکنان، کمتر 1 درصد از کل واریانس تلاش داوطلبانه کارکنان، 45 درصد از کل واریانس انتظارات کارکنان را تبیین ‌کند. تعلق خاطر کارکنان نیز توانست حدود 25 درصد از کل واریانس تلاش داوطلبانه کارکنان را تبیین ‌کند و در نهایت انتظارات کارکنان، 23 درصد از کل واریانس تعلق خاطر کارکنان را پیش‌بینی نمود. نتیجه‌گیری: از تحلیل داده‌ها می‌توان نتیجه گرفت که برندینگ کارفرما تاثیر بسزایی بر میزان تعلق خاطر و انتظارات کارکنان دارد.